Leste akkurat dennan artikkeln på dagbladet.no http://www.dagbladet.no/2010/11/18/nyheter/utenriks/plastisk_kirurgi/14345433/ som handle om ei jenta som heite Christina, 31 år, førrlova og biomedisinstudent. Ho hadde alt, førrutenom det samfunnet kalle førr perfekte puppa. No e ho i koma og våkne kanskje aldri opp etter en mislykka oprasjon. Det sette ting litt i perspektiv eller?

Ungdomma og voksne dame slit med sjølltilliten, og det e et stort problem. Eg har faktisk aldri hørt om ei jenta som e førrnøyd med alt på seg sjøll, alt man høre e jo bære korr misførrnøyd vi e. Enten har vi førr store puppa, eller førr små. Eller så e dem førrskjellig, eller så e brøstvorten rar. Hengerompa, sprettrompa eller inga rompa? Store øya,små? Rare føtter, småe fingra, stygt hår, stygge kinn, tjukk eller tynn? Katti skal vi bli førrnøyd? Det e så sykt ka vi finn oss i! Eg tenke så ofte på de skjebnan som e rundt om i verden. Dem som e lam førr resten av livet, alt dem ønske seg e føtter som dem kan gå med, mens vi som har det sett å syt over korr stygg de velfungeranes føttern vårres e? Katti skal vi bli takknemmelig førr at vi e fresk? Førrat vi e tell beins, klar i hodet og at alle organan vårres e fresk? Det e på tide at vi ser på ka vi har, i stedet førr ka vi ikkje har. Det e ingen som veit ka perfeksjonisme egentlig e. Ka vil det sei å være perfekt og kæm som egentlig e det? Eg har sedd ei av Norges peneste jente, og enda ho har sine ‘feil’ og e misfornøyd med korsn ho ser ut. Har dåkker tenkt på at vi kanskje allereia e perfekt? Koførr skal vi jage etter nåkka som ikkje finns?

Idealan vi går etter går det ikkje an å måle seg etter. Førr dem e ikkje ekte, engång..

Anbefale alle kvinner der ute tell å se seg sjøll i speilet å sei en positiv ting om kroppen sin kvær mårra! Utrulig ka det kan gjøre med sjølltilliten dåkkers!

Husk at det ikkje e nån ting der ute som VI ikkje får tell!